Ég á systur og bróður.

Ég er afar þakklát fyrir það að við systkinin eigum gott samband.

Ég sem er yngst var aðeins 16 ára þegar mamma okkar dó eftir langvinn veikindi. Og mikið hef ég oft þurft að stóla mig á stuðning minna góðu systkina og alltaf hafa þau reynst mér vel.

Fyrir það er ég ævarandi þakklát.

Á hverju ári frá því mamma okkar dó - langt fyrir aldur fram, höfum við systkinin haldið upp á afmælið hennar. Stundum skeikar nokkrum dögum til eða frá en það er oft vegna þess að afmælisveislan hennar mömmu miðast oft við það hvort bróðir minn sé í landi, en hann er sjómaður. Samt hefur hann misst af allnokkrum afmælisveislum og ég af einni. Það var árið sem ég bjó í Danmörku og mikið saknaði ég fólksins míns þá, jafnvel meira en á jólunum.

Í ár hefði mamma orðið 79 ára og við héldum fína veislu en á næsta ári stefnum við á risaveislu í tilefni að 80 ára afmæli hennar með öllum afkomendunum að ári.

Mamma var aðeins 44ra ára þegar hún kvaddi þennan heim eftir langvinn veikindi. Það var í október sem hún kvaddi. Við börnin söknuðum hennar alltaf og strax í nóvember þegar leið að afmælisdeginum hennar ákváðum við að halda veislu henni til heiðurs.

Ég man líka þegar hún varð fertug, þá var hún á Heilsuhælinu í Hveragerði og við fórum öll til hennar til þess að fagna deginum hennar. Mér er það alveg sérstaklega minnisstætt að þegar mig langaði í eitthvað annað en vatn að drekka sagði mamma að það væri hægt að fá ávaxtasafa á ákveðnu borði. Þangað skundaði hnátan ég - hellti mér vænan slurk af "ávaxtasafa" í glas og settist að borði. Síðan nokkru seinna ákvað ég að nú væri tímabært að svala þorsta mínum og tók mér stóran sopa af "ávaxtasafanum" sem því miður reyndist vera sýrð mysa. Ojojbjakk. Mér verður alltaf hugsað til þessarar sögu þegar ég les eða heyri sögur um það hvernig íslendingar lifðu á fyrri öldum. Og er þakklát fyrir það að lifa hér og nú og þurfa ekki að gera mér sýrða mysu að góðu sem svaladrykk.

En þrátt fyrir mysusoparaunir og slíkt ojbjakk, þá höfum við systkinin spjarað okkur nokkuð vel.

Kannski hefðum við gert betur með mömmu okkur við við - kannski var í þessum hóp Nóbelsverðlaunahafi - en það skiptir okkur ekki neinu í dag. Við eigum öll mannvænleg börn og sum okkar enn vænlegri barnabörn. Við leggjum það í dóm sögunnar. Og vegna þess að við vitum af hverju þau eru komin vitum við að þau munu spjara sig í óvissri og ókominni framtíð.

Eins og pabbi minn sagði alltaf "það verður allt í lagi" 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 4.12.2011 kl. 10:03]

Falleg hugvekja Sigrún mín.  Við sem fjölskylda getum ekki verið hamingjusöm að fullu ef við stöndum ekki saman í blíðu og stríðu.  Og að virða fæðingardag móður er fallegt og þegar það er orðið að árlegri hátíð er frábær.  Til hamingju með fjölskylduna þína

[Ásdís Sigurðardóttir, 4.12.2011 kl. 10:43]

Tek undir með Cesil minni kær kveðja til þín