Allt að hrynja og sparnaðurinn líka.

S.l. sumar borgaði ég viðgerðarmanni kr. 9.000,- fyrir örorkumat á ísskápnum okkar.  Næst þegar hann bilar er víst óhætt að gefa út dánarvottorð á hann.  Ég ákváð að sýna nokkra forsjálni og hóf að spara svo ég geti keypt nýjan tvöfaldan ísskáp þegar kallið kemur.  Þar sem ég átti nokkra þúsundkalla í handraðanum var sjóðurinn orðinn allnokkur.  En alldeilis hefur verið kroppað í hann undanfarið.

Fyrst hrundu tveir gemsar á heimilinu og voru keyptir nýjir fyrir sjóðinn góða.  Til að kóróna allt reyndust þeir báðir gallaðir.  Þeir hjá Símanum vildu gera við þá, en það tókum við ekki í mál og fengum við þá nýja eftir nokkuð stapp.

Mixerinn hrundi líka með miklum látum og brussugangi, það er nú ómissandi tól á hverju heimili nú til dags.

Við létum þó ekki deigan síga, engin ástæða til þess að leggjast í þunglyndi og ákváðum að lakka parketið á efri hæðinni.  Því fylgdi töluvert rask og fjárútlát.  Við leigðum sumarbústað fyrir austan, þar sem ólíft yrði í húsinu með allt drasl efri hæðar hrúgað á þá neðri. 

Eftir fyrstu lakkumferðina kom því miður í ljós að lakkið var gallað, hægt var að kroppa það upp með nögl og þurfti að pússa allt gólfið og lakka að nýju.  Þeir í BYKO tóku þó vel á málinu og endurgreiddu okkur kostnaðinn og borguðu fyrir vinnu að hluta.  Og sumarhúsaeigandinn var svo vænn að leiga okkur bústaðinn þriðju nóttina á stórlega niðursettu verði, eða kr. 2.000,- þúsund þakkir fyrir það.

En sjaldan er ein báran stök.  Tölvukallinn okkar lét okkur vita af því að fartölvan okkar sem hann ætlaði að hressa við væri endanlega búin að vera.  Svo ég sit hérna, pikkandi á lánstölvu og velti því fyrir mér að tæma ísskápssjóðinn minn til að nota sem innborgun á tölvu, restin verður að fara á visa-rað.  Ísskápurinn tórir enn og ég ligg á bæn að svo verði áfram.  Enda sjóðurinn uppurinn með öllu.

Ekkert annað að gera en byrja að spara upp á nýtt.