Enn og aftur á að níðast á þeim sem leggja í séreignarsparnað.

Ja, hérna, þannig er þetta system hér á landi. Tóm eyðilegging í boði stjórnvalda. Ef einhver hefur vogað sér að treysta á það að setja lífeyrissparnaðinn sinn í öruggan sjóð erlendis, en ekki í ótryggan sjóð hér á landi, þá skal hinum saman refsað með öllum tiltækum ráðum. Þrátt fyrir að hafa fengið vissu fyrir því að um löglegan samning væri að ræða þrátt fyrir bankahrun á Íslandi. 

Sjálf var ég á sínum tíma með lífeyrissparnað i Kaupþing ..... eða hvað sem þessi peningasuga hét þá. Veit bara að ég tapaði töluverðum peningum á stuttum tíma. Færði mig síðan yfir í Allianz og hef ekki séð eftir því og mun ekki gera, enda samingurinn gerður fyrir 2008.

Já, segi og skrifa: fyrir árið 2008 - því nú ætlar íslenska ríkisstjórnin og háttvirtur Már seðlabankastjóri að hefja OPINBERLEGA mismunun á fólki. Þeir sem voru skynsamir að semja um lífeyrissparnað fyrir 2008 mega halda áfram að spara í evrum, en þeir sem voru svo vitlausir að gera það eftir 2008 skulu hér með spara í innlendum sjóðum, þar sem gera má ráð fyrir lélegri ávöxtun og engu öryggi eins og reynslan sýndi þessari þjóð í hruninu. 

Hvernig í ósköpunum getur einn "niðurlútur" maður - Már seðlabankastjóri ógildað löglega lífeyrissamninga fólks, langt aftur í tímann með einu pennastriki. Framkoma umrædds seðlabankastjóra í fjölmiðlum undanfarna daga ber með sér að þar kemur hann fram með fullyrðingar sem hann er engan veginn sannfærður að séu réttar. Ég verð að segja að ég hef sjaldan eða aldrei séð nokkurn embættismann jafn skömmustulegan og hann þegar hann þurfti að svara fyrir gjörðir sínar í fjölmiðlum.

Er ekki nóg að þessi auma ríkisstjórn hafi lofað okkur stórum upphæðum í niðurfellingu lána og seilist svo í vasa okkar og heimti að við greiðum allavega 50% af því sjálf með nýtingu séreignarsparnaðar, sem ÖLL okkar hugsuðu sem viðbót við rýrar lífeyristekjur á elliárunum.

Nei, það virðist því miður ekki duga til. Stjórnin virðist líka vilja dæma stóran hluta landsmanna sem glæpamenn, vegna þess að þeir hafa frekar valið að skipta við örugga sjóði erlendis heldur en ótrygga og fallvalta sjóði innanlands. 

Það er löngu kominn tími til þess að þeir sem völdin hafa í þessu landi hætti að hugsa um eigin hag og snúi sér að því að láta fólk njóta réttlætis. Og endalausar tilraunir til þess að eyðileggja lífeyrissparnað fólks eru ekki til þess að auka tiltrú almennings á stjórnvöld.

 

Breytingar ekki gerðar einhliða

Einelti kennara - aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Ég tók þátt í könnun hjá Reykjavík síðdegis um daginn. Spurningin var: Hefur þú orðið fyrir einelti og ég svaraði NEI.

Síðan birtist mér í fréttamiðlum fyrirsögnin: Kennari í Vesturbæjarskóla talinn leggja nemendur í einelti og þá ryfjaðist upp fyrir mér slæm lífsreynsla sem ég upplifði í grunnskóla.

Ég var 15 ára og gekk vel í skóla þrátt fyrir að ýmislegt hefði dunið á mér á minni stuttu ævi. Á þessum tíma var mamma fárveik - hún var með krabbamein og var inn og út af sjúkrahúsum. Þegar hún var á sjúkrahúsi bjó ég hjá systur minni, en þegar hún fékk heimfararleyfi vildi ég vera hjá henni. 

Við mamma reyndum að gera það besta úr hlutunum. Mamma mín var enginn vælupúki og hafði gengið í gegnum margar raunir í lífinu. Hún var bjartsýn.

En eitt sinn þegar við mæðgur vorum bara tvær heima, buðum hvor annarri góða nótt,  og þá vöknuðum við báðar upp við martröð um morguninn. Mamma, sem þurfti að taka alveg óhemju mikið af lyfjum hafði dottið og slasað sig um nóttina og lá öll í kuðli í baðkarinu þegar ég vaknaði um morguninn. Hún var illa áttuð eins og það er kallað í dag en ég náði að koma henni upp í rúm og sat svo yfir henni þar til hún sofnaði. (þarna hefði ég náttúrulega átt að hringja eftir hjálp).

Ég hringdi í skólann minn og sagði mína sögu. Ég gat ekki mætt á réttum tíma - ég hafði áhyggjur af mömmu minni sem var veik. Sú sem svaraði sagði: ekkert mál. En láttu mömmu þína tala við skólastjórann út af ástandinu.

Sem hún gerði. Hún ræddi við skólastjórann um að ég væri undir miklu álagi vegna hennar bága heilsufarsástands og bað um að mér yrði sýnd vægð vegna mætingar.

Málið var það að eftir þessa uppákomu með mömmu rotaða í baðkarinu þá neitaði ég að fara að sofa fyrr en hún væri komin í ró. Oft svaf ég uppí hjá henni til þess að geta fylgst vel með ástandinu á hennni. og vegna þessa ömurlega ástands þá vildi ég ekki fara að sofa á undan henni. Hún var á sterkum lyfjum og svaf mjög óreglulega. Þetta varð til þess að ég mætti oft og iðulega of seint í skólann.

Sem skólastjórinn sætti sig við og ég hélt að hann hefði gert öllum kennurum mínum grein fyrir ástandinu. En einn þeirra tók ekkert mark á þessu og var endalaust að hnýta í mig ónotum þegar ég kom of seint. Vinir mínir í skólunum voru brjálaðir yfir framkomu hans en að sjálfsögðu var ekkert gert í málinu

En einn daginn keyrði um þverbak. Þegar ég staulaðist dauðþreytt eftir erfiða nótt með mömmu inn í tíma hjá áðurnefndum kennara ásamt öðrum nemanda sem var líka seinn fyrir það tók hann á móti okkur með þessum orðum: Þú þessi syfjaði farðu í sætið þitt og þú Sigrún. Já hún Sigrún lýgur að okkur öllum að mamma hennar sé að deyja úr krabbameini svo hún geti sofið aðeins lengur frameftir.

Ég gjörsamlega missti málið við þessar móttökur og skrönglaðist grenjandi út úr stofunni. Nokkrir vina minna komu á eftir mér. Ég talaði við skólastjórann að ég myndi ekki mæta í tíma hjá þessum kennara og vinir mínir bökkuðu mig upp. Ég vildi fulla afsökun frá viðkomandi kennara sem hann gerði fyrir framan bekkinn nokkru seinna.

 Ég var bara 15 ára og náði tíundabekkjuarprófunum með glæsibrag. En ég var bara nýorðin 16 ára þegar mamma mín dó.

Ég hef aldrei getað fyrirgefið þessum kennara framkomu hans við mig. Og ég vona að enginn af hans fólki hafi þurft að upplifa slíkar hörmungar sem ég gerði á unglingsárum. 

 

Dýrahald í sumarhúsum VR 99% BANNAÐ

 Til VR blaðsins.

Ég hef verið í VR frá því 1984 með nokkrum stuttum hléum. Oft hef ég sótt um sumarhús á vegum félagsins og fékk einu sinni úthlutað slíku fyrir ca. tveimur áratugum. Allt gott við það. En í mörg ár eftir það fékk ég ekki úthlutað bústað - var bara óheppin enda var einhverskonar punktakerfi  við lýði á þeim tíma.

Svo ákváðum við fjölskyldan að fjölga okkur - við tókum að okkur hvolp. Það eru 10 ár síðan og við gleðjumst yfir því enn í dag að Freddý Zanzibar er hluti að okkar fjölskyldu. Annað væri óhugsandi. En böggull fylgdi skammrifi. Sem hundaeigendur vorum við ekki gjaldgeng sem leigjendur sumarhúsa VR og höfum leigt sumarhús á frjálsum markaði dýrum dómum án nokkurrar niðurgreiðslu frá VR þrátt fyrir að borga það sama og aðrir félagsmenn.

Sem betur fer ákvað stjórn verkalýðsfélagsins míns VR það fyrir nokkrum árum að leyfa hundahald í EINU húsi sínu - á Flúðum og við fjölskyldan getum sagt með sanni að við höfum notið þess að dvelja þar með Zenjór Zanzibar tvisvar sinnum.

Ég vil gjarnan taka það fram að ég hef verið gestur í sumarhúsum ýmissa félagasamtaka í gegnum tíðina og aldrei - segi og skrifa - aldrei hef ég komið að hreinna sumarhúsi en HUNDAhúsi verkalýðsfélagsins míns að Flúðum. Og við yfirlestur gestabókarinnar - ekkert nema þakklátir gæludýraeigendur - svo þakklátir fyrir það að þeim var loksins gefið færi á að taka besta vin fjölskyldunnar með í frí að þeir lögðu sig í sig alla fram við það að hafa húsið alltaf spikk og span.

Málið er bara það að í dag eru breyttir tímar. Fyrir 10 árum þegar ég tók að mér hvolp þá voru hundaeigendur litnir hornauga og jafnvel  álitnir einhverskonar sérvitringar. En í dag er allt annað upp á teningnum. Æ fleiri fjölskyldur taka að sér hunda. Bara svo tekið sé dæmi um götuna þar sem ég bý. Þegar við fluttum hingað 2007 var hér enginn  hundur - núna búa í götunni fjórir hundar að staðaldri og sá fimmti kemur í fóstur öðru hvoru. Og í götunni minni eru 12 hús og ég veit fyrir víst að nokkrir íbúa hennar eru í VR.

Ég hef grun um að þetta sé nokkuð stór hópur sem VR þarf að hafa í huga þegar skipulagning úthlutana sumarhúsa er í gangi - fatlaðir - gæludýraeigendur - venjulegt fólk sem er hvorki fatlað né heldur hunda.

En af hverju má ekki bjóða upp á sumarhús fyrir gæludýraeigendur á hverju svæði fyrir sig. VR hefur upp á marga staði að bjóða , en fyrir gæludýraeigendur bara eitt hús.

VR bannar hundhald í húsum sínum í Miðhúsaskógi en  þegar ég fór í heimsókn á tjaldstæðið í Miðhúsaskógi í sumar var fullt af hundum þar - allir í ól - og allir höguðu sér vel.

Mörg önnur verkalýðsfélög bjóða upp á mun fleiri kosti en VR sem mér skilst að sé eitt af stærstu verkalýðsfélaga  landsins.

Mér finnst bara kominn tími til þess að Verslunarmannafélag Reykjavíkur félagið mitt í næstum 30 ár hysji upp um sig brækurnar og komi fram við alla félagsmenn sína á sama hátt. Við borgum öll það sama í félagið okkar og það á ekki að skipta máli hvort einhverjir félagsmanna eigi gæludýr - hund eða kött .

VR er fyrir alla félagsmenn þess og ef félagið hefur ákveðið að halda úti leigu sumarhúsa fyrir þá sem ekki hafa efni á að koma sér upp slíkri eign, þá hlýtur það að ná til allra félagsmanna hvort sem þeir eiga gæludýr eður ei.

Svo er jafnvel spurning hvort ég geti jafnvel fengið endurgreitt hluta félagsgjalda frá Verkalýðsfélaginu mínu vegna þess að félagið hefur auðsjáanlega brotið jafnræðisreglu við úthlutun sumarhúsa félagsins en ég þurft að leigja sumarhús sem hentar minni fjölskyldu dýrum dómum.

 

Við borgum öll það sama í þetta félag og af hverju úthýsir það sumum umfram aðra.

 

Ég bara spyr.... enda bara fávís meðlimur verkalýðsfélagsins míns VR.

 

Krafa mín er sú að gæludýraeigendur fái val. Stundum gista vinir okkar í sumarhúsum á vegum VR á öðrum svæðum en Flúðum  og við getum ekki verið með þeim NEI - þið verðið á Flúðum....

Hvaða pempíuskapur er þetta í þeim sem ráða verkalýðsfélögum. Þið látið eins og gæludýraeigendur ætli að hefja loðdýrarækt í sumarhúsum félagsins. Við erum bara venjulegt fólk með venjuleg dýr sem langar til þess að komast  í frí út í náttúruna með sínum nánustu.

Hvað ætli það séu mörg prósent Verkalýðsfélagsins míns VR sem eiga hunda eða ketti ? Spyr sá sem ekki veit...... 

Kannski góð spurning fyrir VR í sinni næstu skoðanakönnun.

 

So wath?

Mér finnst loðdýrarækt einhver sú allra ómerkilegasta yðja sem mannfólið (fólið) hefur tekist á hendur. Að ala saklaus dýr til þess eins að vera hamflett - vonandi meira dauð en lifandi og síðan eru afkvæmin látin éta forfeður sína ásamt e-h fiskimjéli aðeins til þess að þóknast hégómagirnd samviskulauss fólks.

Ef ég réði þessum bönkum myndi ég bara segja þeim að hundskast heim og éta það sem úti frýs - eða e.t.v. ráðleggja þeim að éta sambærilegt og þeir bjóða þessum greyjum upp á.

Svei og skömm. 

„Furðulegur söfnuður í bankakerfinu“

Góða ferð hugrakka kona

Ég fæ alveg gæsahúð að vita af henni þarna aleinni. Það get ég ímyndað mér að fólkið hennar hérna heima sé e.t.v. á nálum.

En mér skilst að Vilborg Arna sé mjög hæf í þessu sviði og ég óska henni alls hins besta á ferðalaginu. Sendum henni hlýjar hugsanir, ætli veiti nokkuð af því þarna í kuldanum.

Lögð af stað í leiðangur lífsins

Gangi þeim vel - en ég ætla sko ekki...... úpps

Ég hugsaði með mér, hvernig skyldi ganga að selja neyðarkallinn eftir uppákomuna með formann Landsbjargar og sagði við sjálfa mig að ég ætlaði ekki að styrkja þá að sinni. Birtist þá ekki minn betri helmingur og að sjálfsögðu búinn að fjárfesta í kallinum, sem er nú þegar upp er staðið bara hið besta mál 

Það er hellingur af peningum sem maður gefur til styrktar hinu og þessu málefninu af því að maður vill láta gott af sér leiða en stundum finnst mér hreinlega að verið sé að misnota sér góðmennsku fólks

Ég tók það lauslega saman og í fyrrahaust fram að jólum styrkti ég hin ýmsu mjög svo þörfu málefni um eitthvað má milli 30 og 40 þúsund krónur. Það er bara alveg hellingur af peningum

Það var verið að safna fyrir veikum börnum og veikari, sveltandi og deyjandi og ég gaf alltaf þúsund kall á hvert barn og þar sem ég á tvö, þótti mér tilvalið að bæta við þúsundkalli fyrir barnabarnið og öðru eins fyrir hundinn ef ég var í stuði

Það sér það hver maður að þá eru upphæðirnar fljótar að hækka. Svo eru það allir happdrættismiðarnir sem aldrei er tékkað á, ABC-baukarnir og Herinn, svo kaupir maður slaufur, nagla, pinna, hænur og allskonar merki og ég veit ekki hvað. Svo maður tali nú ekki um misfalleg jólakort frá hinum ýmsu líknarfélögum - mér finnst alltaf gaman að fá svoleiðis kort og sendi oft slík. Reyndar búin að ákveða að kaupa kort af Kattholti þetta árið - þeim veitir víst ekki af (úpps - það er erfitt að hætta)

Einhver sagði að ég væri styrktarfíkill - skyldi vera til einhver meðferð við því?

Hvað með það ég ætla að taka sjálfa mig í slíka meðferð - en ég held að ég hafi smitað bóndann - úpps

 

Forsetahjónin að selja Neyðarkallinn

Ég er svo happý með bílinn minn:)

Ég mun ekki nýta mér þennan bíllausa dag í borginni, enda er ég afar happý með eðalvagninn minn og engar strætisvagnaferðir henta mér.

Mikil var samt kæti mín þegar ég áttaði mig á því að Strætó væri loksins farinn að keyra um hverfið mitt, en svo fann ég út að strætó byrjaði að keyra hér kl. 13.00 á daginn, það hentar nú engan veginn vinnandi fólki. Það voru mikil vonbrigði. Ég held ég noti bara tryllitækið mitt áfram.

Fallegi gamli sjarmörinn sem allir dáðst að - þeir sem spyrja um aldur hans verða yfirleitt alveg steinhissa á svarinu - orðinn 10 ára og flestir halda að hann sé bara nokkurra ára gamall, vínrautt lakkið svona flott og glansandi og hvergi ryð eða rispur. Hann lætur mér líða vel, fer vel með minn gigtveika skrokk. Ég keyri hann sparkeyrslu þá er hann fínn, en ef bóndinn kemst í hann þá .....úpps. Hvað með það, þetta er frúarbíllinn og hentar vel sem slíkur og líka vel til þess að draga fellihýsi, enda kraftmikill bíll.

Núna er planið að selja þessa elsku enda búið að keyra hann soldið - en það verður enginn svikinn af þeim kaupum. Á þeim átta árum sem við höfum átt hann hefur hann eiginlega aldrei bilað, en við höfum þurft að skipta um bremsudót nokkrum sinnum, en það telst víst eðlilegt viðhald þegar bílar draga fellihýsi á eftir sér. 

Svo er DVD spilari með heyrnartólum í tryllitækinu sem er mikill kostur fyrir foreldra fyrirferðamikilla barna. Við erum búin að skoða ýmsa aðra bíla - þ. á m. flotta bíla eins og Benz og BMW en þeir komast ekki í hálfkvisti við Blazerinn minn. 

Ég held ég kaupi bara yngri útgáfu af höfðingjanum...... Eiginlega sama hvað það kostar.......

Algjörlega besti bíll í heimi. Lúxustýpa með öllu og er til sölu með söknuði ....

Bíllaus dagur í borginni

Eldhúspælingar

Ég hef verið að velta fyrir mér að endurnýja eldhúsið mitt nokkuð lengi. Mér og mörgum öðrum finnst það löngu orðið tímabært og svo ég segi nú eins og er þá er ég búin að leggja pening til hliðar í nokkur ár til þess kaupa nýja efri skápa. En ég bara gleymi mér alltaf og eyði öllum sparnaðinum í ferðalög og svoleiðis vitleysu - rosa gaman samt 

Svo fór ég að velta því fyrir mér hvað við nútímafólk gerum miklar tilhæfulausar kröfur. Þetta var ekki svona þegar ég var að alast upp. Aldrei man ég til þess að mamma mín kvartaði yfir plássleysi í eldhúsinu og bjuggum við þó oft þröngt.

En þá voru aðrir tímar.

Í eldhúsinu hennar mömmu var alltaf nóg pláss fyrir okkur öll og nóg pláss í skápum. Alltaf góður matur á borðum þrátt fyrir að mamma væri alein með börnin sín fjögur og öryrki í ofanálag. Einhvern veginn reddaðist þetta allt. Og það er mér í sælu minni að vera send út í bakarí að kaupa fransbrauð á hverjum degi sem ég kroppaði alltaf í endana - stundum maltbrauð með og alveg einstaka sinnum - ef von var á gestum - vínarbrauðslengju eða möndluköku. Enn í dag finnst mér möndlukaka með glassúri og kaldri mjólk algjört sælgæti, en því miður er enginn í minni fjölskyldu sem vill deila því með mér.

En eins og ég sagði, kröfurnar eru allt aðrar í dag og ekki endilega allar til bóta.

Í eldhúsinu hennar mömmu var til ýmislegt en henni hefði örugglega óað við öllu því sem er til í mínu yfirfulla eldhúsi.

Þar var alltaf til: Salt, pipar, karrý, maggísúputeningar, kaffi, mjólkurkex, tekex, brauð, hveiti, hrísgjón, sykur, púðursykur, lyftiduft, matarsódi, haframjöl, kornflex, kakó, kanill, negull og engifer, grænar baunir og rauðkál. Í ísskápnum var líklegast alltaf til smjör, smjörlíki, mjólk, súrmjólk eða skyr, ostur, egg, mysingur, tómatsósa og sinnep, majones, laukur og gulrætur. Í skúffu voru geymdar kartöflur.  Svo var til á bænum djús sem var mjög vinsælt hjá okkur krökkunum. Á haustin flóði um öll borð krukkur af krækiberja-bláberja-rababarasultum og saft, auk þess sem tekið var slátur og gerður herramannsmatur úr hálsbitum og öðrum skárri bitum svo maður tali nú ekki um hjörtu, lifur og nýru. Ég var nú aldrei hrifin af nýrunum  - en þannig er það nú bara, ekki líkar öllum allt.

Um helgar var alltaf lambalæri eða hryggur með brúnni sósu, brúnuðum kartöflum, baunum og rauðkáli og sultu, eða lærisneiðar með lauk og raspsósu Alltaf var eftirréttur, t.d. sveskjugrautur með þeyttum rjóma, royalbúðingur  eða kokkteilávextir með ís. Svo lágum við öll sprengsödd á meltunni þangað til mamma sendi okkur í þrjúbíó með heimapoppað popp í bréfpoka - oft stórum poka undan kaaberkaffi.

Aukaáhöld í eldhúsinu voru hrærivél, ristavél (í dag kallast það brauðrist) og síðar kaffivél - sem var alveg rosaleg bylting fyrir kaffiþambandi mömmu mína. 

Ég er örugglega að gleyma einhverju en mamma er því miður ekki til frásagnar. Í dag er þetta ekki svona. Í dag eru öll eldhús fleytifull af hinum ýmsu matvörum og líklega flestar þeirra "unnar" sem á  mannamáli þýðir óhollt.

Mitt eldhús er ekki stórt, og ég vildi gjarnan fá stærra eldhús fyrir það sem fylgir mér í dag, en er raunverulega þörf á öllu þessu pakka/krukku/dósafargani sem við hrúgum inn í eldhúsin okkar í dag.

Ekki kvartaði neinn yfir matargerð mömmu minnar þrátt fyrir að hún hefði ekki haft úr miklu að spila og allur hennar matur bragðaðist sem hið himneska hnossgæti og hún með algjörlega tóma skápa (í mínum augum 40 árum seinna) 

Ekki hafði hún örbylgjuofn, blandara, töfrasprota og matvinnsluvél o.s.frv. en hún var algjör snillingur í eldhúsinu og kenndi okkur margt sem við búum að enn í dag.

En ég - ég yfirfer mitt yfirfulla eldhús nokkrum sinnum á ári og hendi einhverju pakka/krukku/dósadrasli sem ég hef keypt í þeirri vissu að ég myndi nú verða betri kokkur ef ég myndi nota þetta rusl

Ég held að ég sé alveg þokkalegur kokkur og margir segja að ég sé algjör snillingur þegar kemur að sósum (ég hef það frá mömmu) en ég held að ég þurfi ekki allt þetta drasl sem ég er búin að vera sóa peningum í (ég hafði aldrei keypt tilbúna sósu fyrr en ég kynntist manninum mínum), en samt var mér hrósað fyrir sósurnar mínar)

Þannig að e.t.v þarf ég ekkert stærra eldhús - mitt er bara stórfínt - bara smá málning og lakk - henda öllu þessu aukadrasli - fullkomið 

 

Duglegur strákur

Það er spurning hvort ekki þurfi fleiri en Bestur að standast stöðupróf á hverju ári. Líklega væri stjórnsýslubekkurinn í þessu landi þunnt skipaður ef svo væri.

Buster lætur nefið ráða för

Ég skil þetta ekki.

Er ekki nóg fyrir þessa blönku þjóð að hafa einn forseta og annan forvera hans á forsetalaunum.

Ekki kaus ég Ólaf á sínum tíma, en ég verð að segja að ég er mjög sátt við hann á forsetastóli og mun kjósa hann næst. Hann hefur svo sannarlega staðið með þessari þjóð þegar á reyndi.

Og að nefna til sögunnar einhverjar snoppufríðar stelpur úr sjónvarpinu finnst mér lýsa hvað þessi umræða er á lágu plani.

Líklega allt komið frá andstæðingum Ólafs sem þola ekki að maðurinn er ekki tilbúinn til þess að skríða flatur fyrir stjórnvöldum.

Málið hjá þessu fólki virðist vera að finna bara einhvern/einhverja sem ekki hefur vakið upp skandal og gera að forseta.

Nei takk. Ég vil að sá sem gefur kost á sér geri það vegna ótæmandi vilja til þess að vinna þessari þjóð gagn, ekki til þess að hampa sjálfum sér og baða sig í kastljósi fjölmiðla.

Þar fyrir utan, þá hafa umræddir kandidatar ekki gefið kost á sér.

Ólafur Ragnar er fínn þar sem hann er og ekki skemmir það að hafa hina glæsilegu og jákvæðu Dorrit hans við hlið.

 

66% vilja nýjan forseta